Afrikaans wadlopen in Kosi Bay

Na het prachtige en indrukwekkende Mkuze park nam ons Geert zijn zes kostgangers mee naar Kosi Bay. Wat stond ons hier te wachten. Nog maar net aangekomen werden we door 3 sterke venten: Marco, Roel en Pieter (wat Bram aan het doen was behoeft geen uitleg meer) gelanceerd voor een boottocht. Over het grootste binnenmeer ging het in hoge snelheid naar één van de kanalen. Hier tussen het riet doorvarend zagen we heel veel vogels en een varaan. Ook werden we geconfronteerd met de patserige Afrikaners die met veel te hoge snelheid zorgen dat dit mooie gebied veel van hun wangedrag te lijden heeft. Onder het varen door moest de rijk gevulde picknickmand er aan geloven. Het bezichtigen van en de uitleg over de traditionele visvangstmethode met visvallen was interessant. Dat waren ook de eerste nijlpaarden die gespot werden. Eenmaal aan de wal gekomen klom Rina al gillend op de rug van het iele kapiteintje en liet zij zich naar de wal dragen. Hij wilde ook Bram op zijn rug nemen, maar daar zijn we niet aan begonnen. 's Avonds werd in het restaurant het honderd uitgepraat. Wat een mooie dag weer. De volgende dag mochten we uitslapen tot 9 uur. Na het ontbijt bracht Trevor ons met zijn landrover naar bounty beach achtige Kosi Bay Mouth. We genoten van het uitzicht over de 4 meren met de visvallen en de monding bij de Indische oceaan. Hier mochten we eerst Afrikaans wadlopen. Met alle etenswaren en drank(jes) op de schouders en bij degenen die de snelcursus goed doorstaan hadden op z'n Afrikaans op het hoofd ging het achter elkaar ( voor de kleintjes onder ons bijna kopje onder) naar de duinenrij. Van hieraf konden we zo onze snorkelvijver in. Wat een pracht aan vissen, wat een belevenis. Maar ook het pootje baden in de Indische oceaan ( gevuld met witte haaien ) werd niet vergeten. En dan niet te verzwijgen de walvissen die op afstand al hun aanwezigheid lieten zijn. Na een groepsfoto voor de blog werd door de mannen nog een visval bekeken. Deborah begon hier al gillend niet meer aan toen er een guppie langs zwom. Wat een dag weer. Tussen de apen door gingen we in de avond weer richting het restaurant om ons te laten verwennen en om na te praten over weer zo'n onvergetelijke dag in Afrika. Dat je in het donker "horror" kan meemaken weet Deborah jullie te vertellen. Haar hoofdlampje bleek de ideale landingsplaats voor een mysterieus Afrikaans insect; 4 Janes aan het gillen, alleen onze Nestor liep onverschrokken door. Dat we het hier naar ons zin hebben mag blijken uit de foto's die je vooral niet mag missen. Groetjes vanuit een zonnig Tembe Elephantpark, The Big Six.

( Vanmorgen zijn we al zover gekomen dat we " The Big Five " afgevinkt hebben. Maar we praten jullie daarover later vanuit St. Lucia bij )