Op naar de olifanten en de poezen.

Op naar de olifanten en de poezen.
Vanmorgen vroeg stond er niets op het programma. Dus de mogelijkheid om wat langer te slapen diende zich aan. Maar dat was niet aan Bram besteed. Zoals altijd was hij weer vroeg uit de veren. Hij kan er geen genoeg van krijgen. Hij had de fiets van de B&B dame al weer vastgelegd en begaf zich vanuit de gedachte "pluk de dag" de natuur in. Het is dan lekker thuiskomen voor het ontbijt van Monica. Nicolas pikte ons vervolgens met de bus op om naar olifanten en poezen te gaan. Helaas hadden we een afvaller. Roel was goed voor een abonnement op "norit" tabletten. Die verkeerde dus niet in de omstandigheden om een busreis van anderhalf uur te maken. Maar Nicolas was van plan om er weer een mooie dag van te maken. Om bij de olifantenopvang te komen nam hij het "braamstruikse" binnenpad. En dat betekende net als bij de "fabeltjeskrant" dat je weer dieren te zien kreeg. Het werd op deze manier weer een game-drive met mooie vogels en giraffen. Na een goede week met heel veel dieren vergeet je al het kleine spul al op te noemen. De olifantenopvang was Op een hoge open vlakte. Je waande je daar op de steppen. We werden volledig gezandstraald terwijl een jonge dame probeerde ons van alles te vertellen over hoe om te gaan met olifanten. Het waren er 3. Pa olifant, ma en hun kind. Een kolos en twee kleinere uitgaven. We gingen ze voeren, beetpakken, aaien en eten in de bek van de grootste uitgave stoppen. Een zacht slijmerig gat waar je hand in ging. En het eten erin gooien was er niet bij. Alles met beleid, dus ook een voederpartij van een olifant. We gaan hier steeds gekkere dingen doen in Zululand. Het is allemaal vastgelegd op de gevoelige plaat. Ook kregen we een demonstratie over hoe deze kolos zijn dorst lest. Ons drankje gaat er gelukkig niet zo snel in. Anders zou het niet goed gaan. Met het zand in de neus en oren en alle kieren eindigde de nadere kennismaking met de olifanten. Met weer een ervaring rijker gingen we door de natuur weer op pad. Op de lunch aan, want er moet ook nog gegeten worden. De dames storten zich vervolgens op de gift-shop en het zonnetje. De heren gingen vogels spotten. Als laatste attractie gingen we poezen aaien. Een heuse Cheetah met partner bleek de poes te zijn. Ook was er nog wat kleiner spul met hele scherpe tandjes. Maar we zijn er nog nooit zo dicht bij geweest en hadden deze beesten zeker niet geaaid. Nu dus wel, stelletje mafkezen.
Terug op de basis werden we-al opgewacht door het braai - comité ( in onze eigen taal een bbq). Marleen en Willem, zo te horen van Belgische afkomst hadden voor de families Barnhoorn en Van der Wiel een overheerlijke dis bereid. Braaien kunnen ze hier. Het ging er allemaal weer best in. Maar we kregen ook te horen dat er morgen ook geen walvis-spotten in zit. Dus dat komt er niet van. Maar dat is niet vreemd, de harde wind heeft de zee huizenhoog opgejaagd. In de tuin van ons stulpje hoor je een kilometer verder de branding stuk slaan op de kust. En daar met een klein bootje doorheen??? Nee niet doen, we doen al zoveel maffe dingen.
Wat wel doorgaat is het afscheid van Monica. Ook Moni en Henk laten we in St Lucia achter. Wat hadden we het leuk met elkaar! Het volgende park wacht. Wat we nu al weten is dat we drie dagen zonder moderne communicatie middelen zitten. Zelfs elektra wordt een gemis. Maar we zijn al echte natuurmensen geworden. De volgende uitdaging wacht dus op ons.
Jullie praten we later wel bij. De foto' bij deze blog zien jullie later. Want ook de blog gaat uit de lucht! Groeten van The Big Six vanuit een prachtig en zonnig Zuid Afrika.