iSmangaliso Wetland Park, wat een natuurschoon!

iSmangaliso Wetland Park, wauw wat een natuurschoon!
Zondag moesten we al weer vroeg op voor het ontbijt. De Wetland Game Drive door de oostzijde van het iSimangaliso Wetland Park stond op het programma. Nicolas zou vandaag onze gids zijn. Dan weet je dat het met het eten goed zit. In het Wetland zagen we weer een heel andere omgeving met een heel veelzijdige natuur; bossen, duinlandschap en swamps. En wat een dieren allemaal. De krokodil werd al snel gespot. Ook de eerste nijlpaarden. Verder heel veel bokken, gnoe's, buffels en duikers en veel mooie vogels. Ook zagen we de zeldzame "Black - chested snake - egale". Mooie foto' werden gemaakt. Maar ook van het uitzicht werd genoten. Bij Mission Rocks kregen we de Indische Oceaan te zien. Wat een branding!!!! Die sloeg daar stuk op de rosten, schitterend!! Een schitterende plaats voor alle Katukkers in het gezelschap, zij zagen de zee weer.
En nog was de koek niet op, bij Cape Vidal bezochten we het strand en de hoge duinen. Behoren tot de hoogste in de wereld. Hier werden we geconfronteerd met de brutaliteit van de apen. Een Zulufamilie dacht hier een ongestoorde picknick te hebben. Maar helaas al hun eten werd onder hun neus vandaan gejat door een groep Vervet monkey's. De familie stoof alle kanten op, de kinderen doken terug in de auto. Nicolas was hier beter op voorbereid. Zijn katapult boezemde ontzag in bij de apen. Hij had ook een betere plaats gekozen. Hier konden we ons eten beter verdedigen. Maar hier werden ook de regels van de natuur nog eens duidelijk gemaakt. En dan dacht je van de apen gered te zijn, maar dan zijn en nog Afrikaanse Yellow Billed Kite (een wouw). Dit zijn een soort brutale "Katwijkse meeuwen" die bij de Hema je broodje worst uit je handen grissen of bij Krijn Verdoes je ijsje uit je hand rukken. Maar met de gekozen picknickplek was Nicolas hen ook te slim af. Ondanks al deze kapers op de kust hebben we weer genoten van de Zuid Afrikaanse keuken. De terugtocht gaf nog een neushoorn met jong te zien. Weer een schitterende tocht door de Zuid Afrikaanse natuur zat erop. In de avond moesten we weer richting de Braza. Door het donker. En dat betekent "hippo- time". Rina was blij dat we veilig aankwamen. Maar wetend dat we later op de avond ook nog terug moesten. Zij was er niet gerust op. Op de terugweg deden we het huis van Henk en Monie nog aan. De boomhut achter hun huis was die nacht het onderkomen van Roel en Marco, onze twee tortelduifjes. Zij waren deze dag op de kop af 3 jaar bij elkaar en dat mocht een extra feestelijk tintje hebben. Hieperdepiep!!!!!
Met z'n vieren ging het door de avond richting Avalone Guesthouse. Tot geruststelling van Rina geen "hippo" tegengekomen. Maar eenmaal bij het Guesthouse aangekomen bleken we geen sleutel meegenomen te hebben. Restte niets anders dan Monica uit haar bed te bellen. Onze redster in nood maakte het slaapdronken en in ochtendjas gekleed alsnog mogelijk dat we niet tussen de "hippo's" hoefden te slapen. Vol van de opgedane indrukken hebben we onze mandje opgezocht.